دانستنی های سلامت

رفلاکس معده

بیماری رفلاکس معده به مری (GERD) زمانی اتفاق می‌افتد که اسید معده به طور مکرر به لوله‌ای که دهان و معده شما را به هم متصل می‌کند (مری) برمی‌گردد. رفلاکس اسید معده می تواند پوشش مری شما را تحریک کند.
بسیاری از افراد هر از گاهی رفلاکس اسید را تجربه می کنند. با این حال، هنگامی که رفلاکس اسید به طور مکرر در طول زمان اتفاق می افتد، می تواند باعث GERD شود.
اکثر مردم می توانند GERD را با تغییر شیوه زندگی و مصرف داروها مدیریت کنند. برخی افراد ممکن است برای کاهش علائم به جراحی نیاز داشته باشند.

علائم
علائم و نشانه های رایج GERD عبارتند از:
احساس سوزش در قفسه سینه (سوزش سر دل)، معمولاً بعد از غذا خوردن، که ممکن است در شب یا هنگام دراز کشیدن بدتر شود.
بازگشتغذا یا مایع ترش
درد بالای شکم یا قفسه سینه
مشکل در بلع (دیسفاژی)
احساس یک توده در گلو
اگر رفلاکس اسید شبانه دارید، ممکن است این موارد را نیز تجربه کنید:
سرفه مداوم
التهاب تارهای صوتی (لارنژیت)
آسم جدید یا بدتر شده

علل
GERD ناشی از رفلاکس مکرر اسید یا رفلاکس محتوای غیر اسیدی از معده است.
هنگامی که قورت می دهید، یک نوار عضلانی دایره ای در اطراف کف مری (دریچه تحتانی مری) شل می شود تا غذا و مایعات به معده شما جریان یابد. سپس دریچه دوباره بسته می شود.
اگر دریچه  آنطور که باید شل نشود یا ضعیف شود، اسید معده می تواند به مری شما برگردد. این بازگشت مداوم اسید، پوشش مری را تحریک می کند و اغلب باعث التهاب آن می شود.

شرایطی که می تواند خطر GERD را افزایش دهد عبارتند از:
1.چاقی
2.برآمدگی بالای معده به بالای دیافراگم (فتق هیاتال)
3.بارداری
4.اختلالات بافت همبند، مانند اسکلرودرمی
5.تاخیر در تخلیه معده

عواملی که می توانند رفلاکس اسید را تشدید کنند عبارتند از:
1.سیگار کشیدن
2.خوردن وعده های غذایی حجیم یا غذا خوردن در اواخر شب
3.خوردن غذاهای خاص (محرک) مانند غذاهای چرب یا سرخ شده
4.برخی نوشیدنی ها مانند الکل یا قهوه
5.مصرف برخی داروها مانند آسپرین و مسکن ها
عوارض
با گذشت زمان، التهاب مزمن در مری شما می تواند باعث ایجاد موارد زیر شود:
التهاب بافت مری (ازوفاژیت): 
 اسید معده می تواند بافت مری را تجزیه کند و باعث التهاب، خونریزی و گاهی اوقات زخم شود. ازوفاژیت می تواند باعث درد شود و بلع را دشوار کند.
باریک شدن مری (تنگی مری):
آسیب به قسمت تحتانی مری از اسید معده باعث ایجاد بافت اسکار می شود. بافت اسکار مسیر غذا را باریک می کند و منجر به مشکلات بلع می شود.
تغییرات پیش سرطانی در مری (مری بارت):
 آسیب ناشی از اسید می تواند باعث ایجاد تغییراتی در بافت پوشاننده قسمت تحتانی مری شود. این تغییرات با افزایش خطر ابتلا به سرطان مری مرتبط است.

در موارد زیر به پزشک مراجعه کنید:
علائم GERD شدید یا مکرر را تجربه کنید
بیش از دو بار در هفته از داروهای بدون نسخه برای سوزش سر دل استفاده کنید

درمان 
اصلاح شیوه زندگی: 
به بیماران مبتلا به GERD توصیه می شود که تغییرات رژیم غذایی و رفتاری خاصی را برای به حداقل رساندن علائم اتخاذ کنند. شامل پرهیز از غذاها و نوشیدنی‌های محرک (مانند غذاهای چرب و تند، کافئین، الکل)، خوردن وعده‌های غذایی کوچکتر و مکرر، حفظ وزن مناسب، خودداری از دراز کشیدن یا خم شدن بعد از غذا، و بالا بردن سر تخت است. . هدف این اصلاحات کاهش دفعات و شدت دوره های رفلاکس و کاهش علائم است.

دارودرمانی: 
داروها نقش مهمی در مدیریت GERD دارند. مهارکننده های پمپ پروتون (PPIs) سنگ بنای درمان دارویی هستند که به طور موثری از تولید اسید معده جلوگیری می کنند و باعث بهبود فرسایش مری می شوند. آنتاگونیست های گیرنده H2 یک گزینه جایگزین برای سرکوب اسید ارائه می کنند. آنتی اسیدها و آلژینات ها را می توان به عنوان درمان کمکی برای خنثی کردن اسید معده و ایجاد یک سد محافظ در مری استفاده کرد که باعث تسکین علائم می شود.

مداخله جراحی:
برای افرادی که به اقدامات دارویی پاسخ نمی دهند، ممکن است روش های جراحی مانند فوندوپلیکاسیون لاپاروسکوپی در نظر گرفته شود. فوندوپلیکاسیون شامل تقویت اسفنکتر تحتانی مری با پیچاندن قسمت فوقانی معده در اطراف مری تحتانی، بازیابی عملکرد و کاهش دفعات دوره های رفلاکس است.

در مدیریت GERD، با توجه به شدت علائم، وجود عوارض و نیازها و ترجیحات خاص بیمار، برنامه درمانی برای هر بیمار ضروری است. نظارت منظم، ارزیابی مجدد اثربخشی درمان و آموزش بیمار از اجزای ضروری مدیریت بلندمدت این بیماری است. در نهایت، هدف از درمان GERD دستیابی به کنترل علائم، بهبود مری و کاهش خطر عوارض مرتبط با رفلاکس مداوم است.